یکی از علایم ظهور حضرت مهدی(عج)، خروج سید حسنی است. امام صادق(ع) ضمن حدیثی طولانی به مفضل بن عمر می فرماید:«سید حسنی آن جوان زیبا، از طرف سرزمین دیلم( از بلاد گیلان) خروج کرده و با صدای رسا صدا می زند: ای آل محمد! دعوت آن کس را که از غیبتش متأسف بودید اجابت کنید، این صدا از ناحی? ضریح پیغمبر(ص) بلند می شود پس گنج های خدا از طالقان، او را پذیرا می شوند.
آنها گنجهایی هستند، اما چه گنجی که نه طلا و نه نقره است، بلکه مردانی می باشند که ایمانی فولادین دارند و بر اسبهای چابک سوار و.اسلحه به دست گرفته و پی درپی ستمگران را می کشند، تا آنکه وارد کوفه می شوند. در آن موقع، بیشتر روی زمین را از لوث وجود بی دینان صاف کرده اند؛ آنها کوفه را محل اقامت خود قرار می دهند.
چون خبر ظهور مهدی(ع) به او و اصحابش می رسد، اصحابش به او می گویند: ای پسر پیغمبر! این کیست؟ که در قلمرو ما فرود آمده است؟ سید حسنی می گوید: با من بیائید تا ببینم او کیست و چه می خواهد. به خدا سوگند، سید حسنی می داند که او مهدی است و او را می شناسد ولی برای این می گوید که به اصحابش بشناساند که او کیست.
سید حسنی بیرون می آید تا به مهدی(ع) می رسد و از وی می پرسد: اگر مهدی آل محمد(ص) هستی، عصای جدت پیغمبر و انگشتر و پیراهن و زرهش، موسوم به«فاضل» و عمام? مبارکش به نام«سحاب» و اسبش«یربوع» و«غضبا» شترش و «دلدل» قاطرش و «یعفور» الاغ آن سرور و اسب اصیلش« براق» و قرآنی که امیرالمؤمنین علی(ع) جمع آوری کرده کجاست؟
امام مهدی(ع) تمام اینها را بیرون می آورد. آن گاه عصای پیغمبر(ص) را گرفته و به سنگ سختی می زند، فی الحال سنگ مانند درخت سبز می شود و شاخ و برگ در می آورد.
مقصود سید حسنی این است که بزرگواری مهدی(ع) را به اصحاب خود نشان دهد تا که حاضر شوند با او بیعت کنند.آنگاه سید حسنی عرض می کند: ا... اکبر! یا بن رسول ا...! دست مبارک را بده تا با شما بیعت کنم، مهدی(ع) هم دستش را دراز کرده و حسنی نخست خود و سپس لشکریانش با او بیعت می کنند، مگر چهل هزار نفر، که قرآنها با خود دارند و معروف به «زیدیه» می باشند که از بیعت امتناع می ورزند.»(1)
--------------------------
پی نوشت:
1- مهدی موعود، ترجمه و نگارش علی دوانیریا، ص1163