ابواسحاق اسفراینی گوید: یک وقت درباره فایده سوره مبارکه «کوثر» و «توحید» و « آل عمران» این مطلب را در جایی خواندم که اگر کسی روزهای جمعه بر خواندن این سه سوره مداومت کند از دنیا نمی رود مگر این که قائم(عج) را زیارت می کند. من به انجام این عمل موفق نشدم ولی یکی از دوستانم آن را انجام داد و بر آن مداومت کرد و خدمت آن بزرگوار رسید و تفصیل واقعه از این قرار است که او می گوید:
من داشتم به سمت« بلوچستان» می رفتم در بین راه جوانی را دیدم که سوار شتر بود و لباسی به شکل لباس اهل بلوچستان به تن دارد. سلام کردم جواب سلامم را داد بعد پرسید:« منظور تو از خواندن این سوره ها چیست؟» گفتم: زیارت حجت زمان. گفت: اگر او را دیدی از او چه می خواهی؟ گفتم: چند سؤال دارم که باید از ایشان بپرسم. گفت: سؤالات خود را بپرس. با خود گفتم: چه اشکالی دارد، سوالاتم را به این شخص می گویم بالاخره راه است و باید طی شود و در بین هم که باید صحبتی بکنیم لذا چند سوالی را که در نظر داشتم شروع به گفتن کردم. از جمله مسائل این بود که نزدیکترین راه رسیدن به خدا کدام است؟
در جواب فرمود: اگر کیمیاگری به دروغ به تو بگوید من می توانم کیمیا بسازم، در عین این که دروغ می گوید به قول او اعتماد می کنی و مال خودت را خرج می کنی و زحمت بسیار می کشی تا کیمیا را به تو تعلیم دهد؛ حال آنچه را که من می گویم قول پیغمبر(ص) و ائمه راشدین(ع) است و حکمای ظاهری مثل شیخ الرئیس بوعلی سینا در کتاب «اشارات» هم آن را تصدیق نموده اند، پس چه اشکال دارد عمر خود را صرف کنی و چهل شبانه روز سوره مبارکه «کوثر» و «توحید» و «آل عمران» را بخوانی آن هم نه به قصد امتحان بلکه به قصد عبادت، تا آنچه را که به دنبالش هستی به آن برسی؟
ولی الآن شخص سؤال کننده که جواب را می شنود نمی داند چه کسی دارد جوابش را می دهد و نمی داند که او حجت زمان است.(1)
پی نوشت:
1- ره جویان معرفت،ص80